Janë thënë shumë gjëra rreth ekipeve gjysmë-finalistë të Kupës së Botës që po zhvillohet në Rusi: të gjithë janë evropiane, për shembull, duke konfirmuar dominimin dërrmues të kontinentit të vjetër, i cili do të fitojë titullin e katërt radhazi; ose fakti që pesë ekipet dominuese historike kanë dalë nga gara, të gjithë ato që kanë fituar të paktën dy trofe secila (Brazili pesë, Italia dhe Gjermania katër, Argjentina dhe Uruguai dy). Nëse shqyrtojmë skuadrat e mbetura, duke u fokusuar tek lojtarët që janë pjesë e ekipit, do të vërejmë veçantinë e Anglisë, e cila është në të vërtetë e vetmja kombëtare e “krijuar” në shtëpi: njëzet e tre lojtarë e grumbulluar luajnë në Premier League. Tek tre ekipet e tjera ndodh pikërisht e kundërta: Belgjika dhe Kroacia nuk kanë asnjë lojtar që luan në kampionatet respektive, kurse tek Franca (Mbappé).
Për Belgjikën dhe Kroacinë, mund ta konsiderojmë këtë gjë absolutisht normale: kampionatet e tyre kanë një nivel të ulët, si nga ana teknike por edhe ajo ekonomike, kështu që lojtarët më të mirë transferohen jashtë. Kjo dukuri është e turpshme për Francën, e cila ka të paktën një skuadër shumë të pasur (Psg) dhe ekipe të tjera konkurruese (Monako, Marsejë, Lyon). Megjithatë, lojtarët e zgjedhur nga Deschamps për sfidën me Uruguain, me përjashtim të fenomenit të ri, luanin jashtë vendit.
Fakti që Premier është kampionati më i pasur në botë, përveç pesë / gjashtë klubeve të shpërndara në të gjithë Evropën (Real dhe Barcelona, PSG, Bayern, Juventus), detyron ekipet të blejnë aq shumë jashtë vendit për shkak të disponueshmërisë së tyre ekonomike. Në të vërtetë të dyja e ekipet e Manchester dhe Chelsea janë plot me të huaj. Megjithatë ata gjithashtu gjejnë hapësirë për lojtarët anglez. Ndoshta shpjegimi është më i thjeshtë se sa mund të imagjinohet: Klubet e Premier shpenzojnë jashtë vendit për lojtarë të fortë dhe nuk i harxhojnë paratë në elementë të nivelit mesatar vetëm për të kënaqur tifozët, siç bëjnë kampionatet e tjera.
