Humbje e shëmtuar, lojë mediokër, skema të provuar në moment, lojtarë jashtë roleve të tyre, zëvendësime të dështuar dhe në fund gjithçka i faturohet një personi… Christian Panucci-t. Në çdo ekip, kur nuk ecin situatat, gishti drejtohet te numri një i stolit dhe kështu ndodh pas humbjes kundër Skocisë me rezultatin 2-0. Shqipëria nuk shkon askund me këtë trajner, pasi problemi i tij kryesor është që nuk ka skuadrën me vete.
Nuk është më sekret, asnjë nga futbollistët nuk e ka përzemër. Nuk ka si ta kenë kur Panucci mban një distancë të frikshme me to, si gjenerali me ushtarët. Italiani zbulon formacionin 2-3 orë para ndeshjes dhe nuk shpjegon kurrë se pse ndryshon titullarët, apo nuk i tregon kurrë arsyet se pse nuk luajnë. Në fund, rezultati është si ai që kishim në Skoci, një katrahurë e vërtetë.
Takimi i humbur në “Hampden Park” ishte një goditje e fortë, pasi kjo kombëtare nuk të jep aspak shpresë. Kaotike në çdo veprim, futbollistë jashtë ritmit dhe pa stacione pasimi. Reparte të shkëputura, pa pasion, pa grintë, absolutisht ZERO. E si të mos mjaftonin të gjitha këto, në dhomat e zhveshjes pas ndeshjes me Skocinë u bë gjyqi. Britma dhe ulërima janë dëgjuar mes Panuccit dhe futbollistëve. Prej atyre që tregojnë qartë hendekun e thellë që ekziston mes numrit një të stolit dhe lojtarëve.
Panucci nuk ka fenomenë, lojtarët shqiptarë nuk kanë nivel të lartë, e dimë. Nuk i kishte as De Biasi, por të paktën kanë shpirtin dhe dëshirën për të luajtur. Me italianin tjetër vinin me qejf në përfaqësuese, ndërsa me Panucci është kthyer në stres me vete. Momenti më i mirë për të reflektuar, mbase është momenti i duhur për të thënë “ciao mister”. Nuk mund të ngopemi me fitore me fat e të lutemi në kishë dhe të falemi në xhami që Strakosha të kthehet në superhero. Fati të ndihmon njëherë, fatkeqësisht për ne, Panucci e kishte me Izraelin.
