Ronald Koeman pranon se ai dhe familja e tij janë të kënaqur me vendimin për t’u kthyer në Barcelonë. Në një intervistë për mediat e klubit, bie në sy profesionalizmi i madh i Messit dhe cilësia e jashtëzakonshme e Pedri.
“Camp Nou” bosh – “Çështja e Covid-19 ka qenë gjithashtu e re për mua dhe më kushton sidomos në lojërat në shtëpi, sepse në një stadium kaq të madh, që nuk ka njerëz, e bën gjithçka më të komplikuar. Pas një kohe ju mund të jeni mësuar të luani pa tifozë, por mendoj se çdo herë që një lojtar hyn në fushë, ku nuk ka atmosferë, ku gjithçka dëgjohet, është diçka e çuditshme”.
Përvoja personale me koronavirusin – “Ne kemi kaluar një kohë të keqe në kuptimin që nuk isha mirë, isha shumë i lodhur, kisha ethe, natën isha më keq, por situata nuk që shumë serioze. Kisha ndjesinë që nuk isha mirë, ndihesha e lodhur”.
Trajner hollandez – “Mund të ndodhte që, pa koronavirusin, të vazhdoja me Hollandën. Kur më telefonuan në janar dhe më pyetën nëse isha i interesuar të vija, thashë që për katër ose pesë muaj, deri në Europian, nuk mund të largohesha nga ekipi kombëtar. Në mars, kur zbuluam se nuk po shkonim për të luajtur Europianin, situata ime personale me Hollandën ndryshoi. Ndoshta, nëse nuk do të kishim pasur Covid-19, do të duhej të prisja edhe disa vite për të ardhur këtu”.
Problemi shëndetësor – “Është e vërtetë që kur ju ndodhin gjëra të tilla, ose kur keni në krah njerëz të sëmurë, jeta ndryshon pak. Në rastin tim, me sulmin e vogël në zemër që kam pasur, kam filluar t’i mendoj gjërat pak më ndryshe. Mundësia për të trajnuar Barçën ishte tani ose kurrë. Unë jam 57 vjeç, kam qenë trajner për shumë vite, nuk dua ta përfundoj të stërviturit 70 vjeç. Momenti ishte tani”.
Marrëveshje familjare – “Te Barça, sa herë që ishte i nevojshëm një trajner, emri im ka qarkulluar në klub. E kam thënë shumë herë se ishte një ëndërr për mua të bëja trajnerin e Barcelonës. Tani e pata mundësinë, gruaja dhe fëmijët e mi e dinin që jam i kënaqur, madje ata preferojnë të jetojnë më mirë këtu sesa në Hollandë. Pra, nuk është vetëm një çështje sportive, është gjithashtu çështje e jetës. Ne gjithmonë e kemi parë veten si në shtëpi këtu. Mbi të gjitha, familja e dinte që për mua ka qenë realizim i një ëndrre të madhe”.
Momenti i keq – “Unë e kisha ëndërr të stërvitja Barcelonën. Nuk mendoj se mund të presësh momentin që gjithçka të funksionojë mirë. Nëse një ekip ka rezultate shumë të mira, nuk e ndryshon trajnerin. Sa herë që ka ndonjë ndryshim, kjo është për shkak se njerëzit nuk janë të lumtur, sepse skuadra nuk fiton. Nuk e di nëse kam qenë trim, mendoj se çdo trajner që ka mundësi të vijë këtu, thotë: Unë po shkoj. Për afeksionin e njerëzve, për afeksionin e klubit, për marrëdhënien time personale…, nuk hezitova aspak. Unë e njoh mirë entitetin, njerëzit, kam kaluar gjashtë vjet si lojtar dhe një vit e gjysmë si ndihmës i Van Gaal. E dija që ishte një kohë e vështirë, me ndryshime të rëndësishme në klub, por unë jam trajneri, duhet të luajmë mirë dhe fitojmë ndeshjet. Pjesën tjetër nuk mund ta kontrollojmë”.
Objetivat – “Të jesh në një klub si Barça, synimi është i qartë: të fitosh gjithçka. Unë mendoj se në fund të fundit luajmë për të fituar ndeshje dhe tituj. Nuk ka shpërblime për të qenë i katërti, ato jepen për të qenë të parët. Ky është mentaliteti që duhet të ekzistojë këtu, nuk mund të kënaqemi me më pak. Ne e dimë se është një sezon me ndryshime, situata ekonomike e klubit, shumë gjëra që lidhen me pagat, me lojtarët, është një kohë e vështirë për të gjitha klubet për shkak të Covid-19. Sidoqoftë, Barcelona vazhdon të jetë një ekip që duhet të fitojë, të marrë maksimumin. Ky ka qenë mentaliteti në këtë klub dhe ne duhet të vazhdojmë me të”.
Presioni si ish-lojtar – “Çdo trajner që vjen në një klub si Barça duhet të fitojë, në mënyrë që njerëzit të jenë të lumtur. Sigurisht, ju mund të keni një emër të mirë, që e keni bërë më parë si lojtar, por në fund vlejnë lojërat, titujt dhe gjërat që fitoni”.
Messi – “Në parim, kjo është për çdo lojtar. Nëse është i aftë për të luajtur dhe aq i mirë, patjetër luan. Dhe sigurisht, Leo është më i vjetër se më parë, por mbetet ende një lojtar që i pëlqen të jetë atje dhe mbi të gjitha të fitojë. Ai po e shijon çdo ditë në stërvitje, është shumë i përfshirë. Si trajner flas rregullisht me lojtarët e mi. Me Leon flas edhe për gjëra të tjera, sepse është kapiten i ekipit. Pra, me të nuk flasim vetëm për lojën, por edhe dyhomazt e zhveshjes…”
