Andres Iniesta, mesfushori i ekipit kombëtar spanjoll të futbollit, tha në një intervistë me revistën “GQ”, të martën, se fitimi i Kupës së Botës “është diçka pothuajse e pamundur”.
Ish-lojtari i Barcelonës ka analizuar opsionet e Spanjës në Kupën e Botës së Rusisë, që do të fillojë më 14 qershor. Heroi i “Afrikës së Jugut”, autori i golave që i dhanë Spanjës Kupën e Botës në vitin 2010, është i vetëdijshëm për vështirësinë e përsëritjes së titullit.
“Ne duhet të vlerësojmë se çfarë është arritur dhe të jemi të vetëdijshëm se fitimi i një tjetër Kupë Bote është diçka pothuajse e pamundur, shumë, shumë e vështirë. Shikoni raundet e kaluara, një nga një, ka një vështirësi maksimale. Sigurisht, çfarë ka ndodhur me ne në Brazil katër vjet më parë, duhet të shërbejë si një thirrje zgjimi për këtë Botëror, të gjithë do të shkojmë në Rusi me këmbët e plumbit”, – deklaroi ai.
Për Iniesta, Spanja ka një “kombëtare të madhe”, që po jeton në një fazë tjetër, me një tjetër trajner, Julen Lopetegui, dhe lojtarë të rinj, që janë shfaqur në kohët e fundit, për t’u bashkuar me veteranët më të mëdhenj. “Është një përzierje e mirë mes të rinjve dhe përvojës, ky është një plus. Në letër, ekipi ynë është një prej atyre që mund të jenë aspirantë, por vetëm nëse e mbajmë nivelin. Favoritë për titullin do të thoja ato të zakonshmit: Brazili, Argjentina dhe Gjermania. Pastaj, ekziston gjithmonë një kombëtare surprizë. Personalisht, i respektoj të gjithë finalistët e Botërorit në mënyrë të barabartë”, – shtoi Iniesta.
Përveç kësaj, Andres pranoi se Spanja nuk është në nivelin e Kupës së Botës në Brazil, ku u eliminua në fazën e grupeve dhe nuk arriti në raundin e 16-të: “Ne nuk ishim në nivelin që duhej të ishim. Nuk mendoj se ka një faktor specifik për të fajësuar: për këtë apo për atë, as lodhje, as mungesë vëmendjeje, përkundrazi, ishte një mori e gjërave”.
Goli i “Botërorit 2010”
Ai, gjithashtu, kujton golin që shënoi ndaj Holandës, në finalen e Kupës së Botës 2010, në Afrikën e Jugut, dhe raportoi se ende mund ta ndjejë atë si “dje”. Pra, kjo kohë nuk e ka ndryshuar mënyrën se si ai e kujton atë moment.
“Çfarë mund të them? Është një moment unik në jetë. Gjithçka ndodhi shumë shpejt, e pashë veten para portës dhe vetëm mendova të godisja. Ajo që më kujtohet është një ndjesi, pak e çuditshme, sikur të mos dëgjosh asgjë. Papritmas, kishte një heshtje të madhe rreth meje. Unë dhe topi, të vetëm. Kur jetoni diçka të tillë, nuk e di, është e jashtëzakonshme”, – përfundoi ai.
