Kur futbolli konsiderohet më shumë se asnjëherë tjetër si industri në të gjithë botën, në Shqipëri dhe në realitetin tonë, ka një paradoks të madh për këtë sport. Pjesa më e madhe e klubeve në futbollin shqiptar financohen nga paratë e taksapaguesve shqiptarë. Ku ka një paradoks më të madh sesa ky? Në një kohë kur Shqipëria është një vend demokratik dhe i hapur ndaj ekonomisë së tregut, rezulton se klubet tona të futbollit janë piramidë financiare. Jo vetëm që nuk gjenerojnë dot të ardhura, por klubet funksionojnë si ndërmarrje të bashkive.
Ka disa arsye pse bashkitë i mbajnë peng klubet duke mos i privatizuar. Fillimisht, i shfrytëzojnë politikisht duke i konsideruar si ndërmarrje punësimi për militantët partiakë. Gjithashtu, e shfrytëzojnë futbollin për premtime elektorale kur arrijnë suksese. Gazeta ka bërë një llogari të thjeshtë duke mbledhur të gjitha paratë që janë akorduar vetëm në buxhetin e 2018-ës nga bashkitë nëpër Shqipëri dhe rezulton një shifër e frikshme. Më shumë se 6 miliardë lekë të taksapaguesve shqiptarë shpenzohen brenda vitit për të mbajtur gjallë shumicën e klubeve shqiptare. Dhe e gjitha kjo, vetëm për faktin se ato nuk privatizohen.
ZGJIDHJAPrivatizimi është zgjidhja më e mirë. Sigurisht, kjo gjë nuk do të përkthehej në sukses për të gjitha klubet, por minimalisht nuk do të ishin më barrë për taksapaguesit shqiptarë dhe bashkitë. Gjithçka do të formalizohej dhe do të funksiononte normalisht si në të gjithë botën. Klubet e suksesshme do të vazhdonin të gjeneronin të ardhura, ashtu siç do të ketë raste edhe të falimentimeve. Por, nuk është e thënë që të gjitha klubet të jenë në elitë apo në futboll profesionist. Kur nuk ka mundësi, mund të kalojnë në futbollin amator. Sigurisht, në qytetet e vogla, ndoshta është e vështirë për të gjetur edhe sponsorë, por duhet gjetur një zgjidhje për këtë.
DËSHTIMI
Vllaznia është rasti më tipik i dështimit të një klubi që menaxhohet nga bashkia. Klubi shkodran është praktikisht i rënë në Kategorinë e Parë, ndërsa prej vitesh që administrohet nga Bashkia e Shkodrës lufton vetëm për mbijetesë. 1.2 miliardë lekë në vit është buxheti i klubit, ndërsa skuadra mund të jetë në Kategorinë e Parë në sezonin e ardhshëm. Lushnja me një buxhet prej 450 milionë lekësh ishte një dështim total në Superiore duke zbritur nga kategoria prej shumë muajsh. Shifra të frikshme shpenzohen edhe në Kategorinë e Parë, apo edhe në të Dytën.
Tomori ka në dispozicion 350 milionë lekë në vit, por do të luajë sërish në Kategorinë e Parë edhe në sezonin e ri. Për të mos folur për ekipet më të vogla në të Parën apo për klubet në Kategorinë e Dytë që shpenzojnë për të mbajtur gjallë diçka që është “piramidë”. Përtej gjithçkaje, financohen klube që në shumicën e rasteve përfshihen në tolerime në javët e fundit të kampionateve, ndërsa tifozët po i braktisin gjithmonë e më shumë stadiumet. Është momenti që në futbollin shqiptar të ketë “revolucion”.
