Një lojë argëtuese, me dy pjesë të para europiane fantastike në Barcelonë dhe Dortmund, një organizim i hekurt dhe ndjesia se do mund të merrej më në fund titulli nga duart e bardhezinjve. Gjithçka ka sfumuar brenda një kohe të shkurtër.
Limitet zikaltër, ashtu si pjesët e dyta të dy ndeshjeve të Champions-it të cituara më parë, në fund kanë fituar mbi gjithçka dhe Interit i mbetet shija e hidhur e të qenit në të njëjtën situatë të dy sezoneve të fundit.
NDRYSHIME – Me Spaletin vendi i katërt u arrit për dy vite radhazi në frymën e fundit. Këtë herë, së paku, vendi i pestë ndodhet shumë larg dhe siguria e Champions-it duket të jetë fituar. Por për pjesën e mbetur, pyetja e tifozëve interistë për dy javët e fundit mbetet gjithmonë e njëjta: “Çfarë ka ndryshuar me trajnerin e ri?”. Konte përfiton 11 milionë euro në sezon, ndërkohë që paraardhësi i tij, Spaleti, fitonte (dhe fiton, meqenëse mbetet në borderonë e klubit) 4,5. Nëse konsiderohet fakti që Interi tani ka vetëm një objektiv sezonal (Ligën e Europës në gusht), të shumtë pyesin veten nëse vërtet ndryshimi ia ka vlejtur.
Konte ka alibinë e vitit të parë dhe të faktit që nevojitet një periudhë ambientimi përpara se të shikohet një skuadër që merr formën e kërkuar nga trajneri. Të paktë kanë një klub gati t’i kënaqë në thuajse të gjitha kërkesat e merkatos. Ja, merkato: ajo që nervozon më shumë tifozin zikaltër është referimi i vazhdueshëm për limitet e skuadrës.
Edhe pas Veronës frazat e Kontes lënë dyshim lidhur me raportin me drejtuesit mbi planet e së ardhmes. Mbetet fakti i pamohueshëm që një sezon me zero tituj do të kishte vërtet shijen e një dështimi.
