Sulmi duket sikur nuk mund ta përballojë asnjë mungesë sporadike të Kristiano Ronaldos, ndërsa mbrojtja nuk mund të bëjë pa Matajs de Ligtin. Ndërkohë, mesfusha e Juventusit është ende në kërkim të një lideri dhe mbi të gjitha të formës më të mirë. Në barazimin zhgënjyes ndaj Beneventos, për shembull, vështirësitë e mesfushorëve të brendshëm u dalluan qartë në filtrimin e lojës, me shumë topa të humbur në mënyrë fëminore dhe duke i hapur shumë telashe prapavijës torineze. Reparti që dikur lulëzonte dhe shkëlqente, kur pjesë e tij ishte edhe Andrea Pirlo si futbollist, është pikërisht ai që po i komplikon sezonin debutues si trajner “Maestros”.
ZERO DUELE TË FITUARA – Problematikat e qendrës së mesfushës janë një miks vështirësish të individëve dhe e gjendjes fizike që vazhdon të mungojë. Nëse është e vërtetë se Artur vazhdon që të shprehë me mjaft vështirësi kërkesat e trajnerit të tij, është Rabio ai që vazhdon të bjerë në disa pakujdesi që është pak t’i quash vdekjeprurëse. Sigurisht, disa dalje mjaft të mira nga ana e qendrës së mesfushës janë parë deri tani, por kur ndeshja bllokohet, është shumë e mbyllur, atëherë duket qartë se shtylla kurrizore e Juventusit nuk arrin të ofrojë ato shkëndija personaliteti që nevojiten për të shembur muret rivale. Fatkeqësisht, e njëjta gjë ndodh edhe kur ndeshjen e ka nën kontroll Juventusi, me mesfushën që zbret shumë metra larg portës rivale dhe në këtë mënyrë dërgon në vështirësi edhe mbrojtjen.
Kundër Beneventos, për shembull, e dhëna më e frikshme ishte ajo e dueleve të fituara nga reparti i akuzuar: praktikisht asnjë, zero… E thënë ndryshe, asnjë top i rikuperuar, asnjë mundësi kundërsulmi për t’u vënë turbon lojtarëve të shpejtë të sulmit si Dibala e Morata. Por, akoma më keq, zero duele të fituara do të thotë autostrada të gjera dhe të lira për aksionet e kundërshtarëve, qofshin edhe modeste, si Benevento, siç ndodhi në minutat finale të pjesës së parë, kur verdhekuqtë gjetën edhe barazimin.
MUNGON ZJARRI – Një prej lojtarëve që duket më pak se kushdo tjetër në këtë sezon është Rodrigo Bentankur, ose më saktë ai i vetmi që duket se ka cilësitë e vetme për t’u përplasur dhe për të fituar duelet me kundërshtarët. Ndoshta largimi i Pjaniçit, me të cilin kuptohej mjaft mirë, e ka nxjerrë disi nga shinat, pasi të paktën këtë theksojnë edhe shifrat. Deri në sezonin e kaluar, uruguaiani ishte lojtari më deciziv i mesfushës, ai që ishte rritur më shumë se kushdo tjetër, madje e mbylli sezonin me 7 asiste për gol dhe me një mesatare prej 1.28 rastesh për gol që ndërtoheshin nga vetë ai. Ndërsa sivjet një kanion negativiteti: zero asiste dhe vetëm 3 raste për gol gjithsej në 11 prezenca të akumuluara. Shkurt, Juves i mungon zjarri në mesfushë, i mungon dëshira për të përplasur brirët me rivalët…
